وقف در فقه امامیه وحقوق ایران

وقف صدقه جاریه است که در آن اصل مال حبس ومنافع آن واگذاشته می شود جنبه های مختلف این مساله مهم اقتصادی در فقه امامیه وحقوق موضوعه ی ایران بسیار مورد بحث وبرسی قرار گرفته است در طول تاریخ بسیاری از موقوفات به علت بی توجهی وسواستفاده یبرخی حکومت ها ویا افراد از بین رفته اند وهمین باعث شده که این امر مهم اقتصادی که در دین مقدس اسلام نیز مورد تاکید وسفارش زیادی قرار گرفته از رونق بیفتد بسیاری از افراد با وجود داشتن استطاعت وزمینه ی لازم حاظر نمی شوند اموال واملاک خود را تحت عنوان وقف به دولت وسازمان اوقاف بسپارند از این روضرورت ایجاب می کند که قانون اوقاف با توجه به مبنای فقهی وحقوقی مورد تحقیق وبرسی ومقایسه قرار گیرد تا مشخص گردد که این قانون تا چه اندازه از فقه امامیه وقانون مدنی پیروی نموده است . این پژوهش با روش تطبیقی وبرمبنای مطالعات کتاب خانه ای وبا برسی منابع معتبر فقهی وحقوقی انجام گرفته است این تحقیق با برسی قوانین اوقاف ومقایسه ی آن با دیدگاه های فقهای شیعه وقانون مدنی می کوشد که مبانی فقهی وحقوقی قانون اوقاف را برسی نماید تا در نهایت مطابقت یا عدم مطابقت این قانون با فقه امامیه ارزیابی گردد برسی نظرات فقهای امامیه نشان می دهد که قانون اوقاف از فقه امامیه الهام گرفته وبا آن هم سو است این قانون احکام وقف را با توجه به مقتضیات زمان ونیاز جامعه در قالب مواد وتبصره هایی ارائه نموده است .